In 2014 verwezenlijkte Jacques van Es zijn Vijfvoudige Sculptuur tijdens een groots opgezette manifestatie die deels in het Koelhuis en deels in het Sculptuurhuis plaatsvond. In dezelfde periode publiceerde Stichting Les Ateliers een driedelige documentatie van het werk met dezelfde titel als de manifestatie: Huis en Huid. Hieronder enkele fragmenten uit Huis en Huid II, waarin Peke Hofman een beschrijving geeft van de Vijfvoudige Sculptuur.
"Het hele project is op te vatten als een vijfvoudige sculptuur. Het woord sculptuur dient hier niet te worden uitgelegd in de traditionele kunsthistorische context; geen beeld op een sokkel, want het werk gaat over alle grenzen heen. Architectuur, taal, materie, beeldhouwkunst, schilderkunst en symboliek worden door Van Es verweven tot een geheel waarvan ook de beschouwer deel uitmaakt."
Ontwerptekening voor 'Vadergrond en Moedertaal'
"Zo is in de eerste installatie, 'Vadergrond en Moedertaal', een weefselcocon te zien dat zich ontvouwt door middel van een eg met 26 pennen. De eg ziet Van Es als symbool van de omvorming van materie naar energie. Onder de draden is een soort dier te zien, waar stukken huid aan vast zitten. Dit is een verwijzing naar het kind dat zich ontplooit om vervolgens de huid af te leggen en als volwassen mens de wereld te betreden."
Ontwerptekening voor 'De Klankbodem'
"In de tweede installatie, 'De Klankbodem', is de mens bezig zich te ordenen en structureren. Centraal in dit kunstwerk staat een enorm 'taalschip', zoals Van Es het noemt: een houten vorm gevuld met een lange rij boeken, waarin Jacques van Es 33 jaar van zijn leven heeft beschreven. Het prachtige geraamte dat de contouren van dit kunstwerk bepaalt, wordt omringd door een groot, op de grond gedrapeerd weefsel. Misschien is het de huid die is afgeworpen. Of is het de nieuwe huid van een kind dat groot geworden is?"
Ontwerptekening voor 'Het leertriptiek'
"De derde installatie, 'Het leertriptiek', bestaat uit een twaalftal triptieken opgesteld in een cirkel rond een centraal beeld. Draden verbinden deze kunstwerken met een beeld dat aan een altaar doet denken. Het kunstwerk staat voor de innerlijke wereld, de bloem. De schilderijen zijn volgens Jacques van Es 'kleurrijke innerlijke taalbeelden' die samen een buitenmantel vormen. Rond het centrale beeld, bestaande uit een boomstam met daarop een beker gevuld met lijnolie, zijn 36 kleitabletten met de initialen van 36 mensen gelegd. 'Het woord', ontstaan in de tweede installatie, beweegt in dit kunstwerk naar binnen en het innerlijke leven (de bloem) komt tot ontplooiing."
Ontwerptekening voor 'De IJzeren Engel'
"In de vierde installatie, 'De IJzeren Engel', valt een beeld in de vorm van een schip op, dat is opgebouw uit steenkool en turf. Dit beeld staat symbool voor de opwekking en verbranding van energie en voorziet tien kijkkasten van elektriciteit. Schilderijtjes in deze kasten verwijzen naar details van de binnenruimtes in het huis, het hart van het hele project. De mens is eigenaar, bewoner, werker en burger geworden.
(...)
Het huis aan de Spittaalstraat moet gezien worden als de binnenkant, waarvan de vier installaties de huid vormen. Door hun plaatsing in de publieke ruimte zijn de installaties een medium voor het contact met de buitenwereld; de gebruikers van de ruimte, de bevolking van Zutphen en de belangstellenden van buitenaf."
Uit: Peke Hofman, Huis en Huid II, 2013, p. 5 - 10.
Je kunt ons al gratis steunen door je te abonneren op onze nieuwsbrief en op de hoogte te blijven van ons werk!
